In 1956 krijgt Bedaux met zijn jarenlange ervaring in de kapellenbouw gelegenheid om een kapel te bouwen in stijl van het moderne bouwen. Het zijn de zusters van de Karmel die hem het vertrouwen schenken en Bedaux gaat aan de slag. Naast het klassieke hoofdgebouw ontwerpt hij rond een binnenplaats, waarmee hij de nodige afstand creëert tot dat imposante gebouw, een uitbreiding van het klooster en een kapel. Naar verluidt heeft Bedaux de nonnen in een cirkel gezet en deze opgemeten. Dat was dan de maat van het achterste deel van de kapel, waar de nonnen in de ronde vorm een plaats kregen. Een ander deel van de opgave was de kapel ook toegankelijk te maken voor publiek van buiten het klooster. De nonnen echter mochten door dit publiek niet gezien worden. Bedaux loste het op door in het midden tussen de nonnen en het publiek op een verhoog het altaar te plaatsen. Het altaar, de banken, het hele interieur mocht Bedaux ontwerpen in een moderne vormgeving. Het aan de kapel grenzende kloostergedeelte geeft hij met lage plafonds en sobere gangen een ingetogen sfeer. En aan de buitenzijde een eenvoudig rechthoekig gebouw met ingehouden gevels, aan de bovenzijde bekroond door een bewerkte betonnen strook. Aan de westkant naast de imposante klokkentoren een subtiel dun gehouden betonnen dakje boven de entree. En de kloosterkamers aan de zuidkant krijgen moderne grote ramen die uitkijken over de groene omgeving.
In het begin van de jaren zestig komt er een tweede uitbreiding van het klooster aan de andere kant van de aanbouw. Verdiept in het landschap, hierdoor de indruk wekkend dat het enkel om tuinmuren gaat, bouwt hij ruimtes voor bezinning en een gastenverblijf.
In de jaren negentig hebben de nonnen het klooster verlaten. Het dient nu als kantoor voor een vastgoedbedrijf dat met veel respect met het gebouw omgaat.
Ronleiding pareltjes: http://www.josbedaux.nl/node/83